Teknolojinin bu kadar gelişmesiyle, gerek telefonlardan, gerekse bilgisayarımızdan istediğimiz her an herşeyi rahatlıkla izleyebilip görebilmekle aslında ne kadar beyin tutulması yaşıyoruz farkında bile değiliz... Öyle ki bugün evimizde basit bir pijama ile çektiğimiz bir videoyu bile aynı gün milyonlar izleyebilir. Peki bu gidişin sonunu hiç düşündünüz mü?
Televizyonlar da gözümüzü kırpmadan izlediğimiz o muhteşem dizilerin fazlasıyla etkisinde kalarak, namussuzluğun ve namerliğin artık normalleştirilerek, aile hayatının bitme noktasına geldiği bir ortam da yaşamak durumundayız.
Artık aldatmalar normalleşti, insanları öldürmek böcek öldürmekten kolay görülmeye başlandığı bu ortam da ve aynı zaman da bilmem nerenin bilmem ne eyaletinde ki bir olaydan hemen haberdar olma çabası veya olabilme imkanının adı eğer ki global denilen kavram içerisinde yer alıyorsa vaaay bizim halimize...
Biz müslümanların en özel günlerinden bir bayram günü veya kandil günü insanlar birbirleri ile whatsapp üzerinden basit bir resimle kutlamaya kadar geldiyse iletişim, bence artık son durağa gelmişiz demektir.
Sabah uyandık ve güne başladık, hemen haberlerde bilmem nerede tecavüz işlenmiş, bilmem kim bilmem kimi öldürmüş, avrupa'nın işlediği insanlık suçlarına bir tane daha eklenmiş, müslümanlar gene kalleşçe katledilmiş, bilmem kim sanatçısı X kişisiyle görülmüş, almanya da pilotlar greve girmiş bla bla bla... çok daha fazla konu anlatılabilir...
Uyanır uyanmaz anında bir psikolojik baskı içerisine girip gerilmeler ve mutsuzluklarla gün başlayı veriyor! Sonrasın da veya öncesinde zaten işe giderken yaşanılan o trafik çilesinden bahsetmiyorum bile.
Ha mutlu olmak için çözüm ne? Yani haber izlemeyelim mi? Hiçbir şeyi takip etmeyelim mi? Üzgünüm ama artık bunlarsız hayat malesef yok! Çünkü bizim internet ruhumuza işlemiş ve adeta bizi esir almışta fark edemiyoruz...
Eskiden di o ben köyümde mutluyum işte bahçem, var tarlam var toprakla uğraşayım eve geleyim çoluğu çocuğu toplayayım da yemek yiyelim hep birlikte... Eskiden di o sofraya oturupta aile bireylerinden en küçüğü olmasa bile yemeğe başlanılmadığı günler. Hey gidi günler hey diyesi geliyor insanın ama ne çare...
Laf olsun torba dolsun diye şu hani kendini çok global olarak görüp bilmem ne ülkesinde de şu olmuş diyen insanlar varyaa.. "Sanane kardeşim" demek geliyor ama diyemiyoruz. Benim ülkemde herşey süt liman oldu, ben herşeyi bitirdim de fransada ki saldırının derdine düşüyorsun! Burada ki hergün yaşanan ölüm haberleri, saldırı haberleri, yangın haberleri, kaza haberleri yetmiyor birde avrupa ülkelerinin derdine düşer olduk...
Bilmem duydunuz mu veya okudunuz mu ama 19 Eylül de Bursa' da biri çalıştığı kooperatifin başkanını az servis verdiği için anlına 2 tane kurşun sıkarak öldürdü! ( Kaynak : Bkz ) İnsan canının bu kadar ucuz olup, aynı meslektaşların birbirlerini biraz daha fazla personel taşıma işi yapabilmek ve para kazanabilmek için canına kast edebiliyor ve biz bunun derdine düşmeyipte, korede ki bir nükleer denemenin konusunu kendimize haber edinip tartışabiliyorsak vaay bizim halimize....